21/8/13

Η Βάσω, τα ντουγάνια και η τσαγιέρα ...

Πέντε καουμπόηδες κάθονταν πίσω από κάτι βράχια, όπως εγώ καλή ώρα, 


και περίμεναν ένα τεράστιο κοπάδι βουβαλιών. 
Θα χρησιμοποιούσαν καραμπίνες, εξάσφαιρα, και ότι άλλα όπλα είχανε για να τα σκοτώσουνε, να γδάρουνε το δέρμα τους και να έχουνε να τρώνε για βδομάδες. 
Πήραν θέσεις μάχης και ακούν από μακριά έναν εκκωφαντικό θόρυβο και βλέπουν ένα σύννεφο σκόνης να έρχεται κατά πάνω τους και ο ήχος του ήταν ''τσαφ-τσουφ-τσαφ-τσουφ''!!!
Ο αρχηγός τους έκπληκτος, διατάζει:
- Μην πανικοβάλλεστε! Βουβάλια είναι, θα τα σκοτώσουμε... Είναι τεράστια αλλά είμαστε ατρόμητοι καουμπόηδες!!! Πυρ κατά βούληση, σκοτώστε τα!!!
Άρχισαν λοιπόν να πυροβολούν, αλλά οι σφαίρες όμως δεν έκαναν τίποτα και το σύννεφο σκόνης ερχόταν όλο και πιο κοντά τους με το ''τσαφ-τσουφ-τσαφ-τσουφ'' να τους τρυπάει τα αυτιά...
Όταν πια το σύννεφο σκόνης διαλύθηκε οι καουμπόηδες ανέβηκαν στα δέντρα, όπως εγώ καλή ώρα, 


και ο αρχηγός άρχισε τα μπινελίκια...
- Άχρηστοι!!! Ντουγάνια!!! Ούτε ένα κοπάδι βουβαλιών δεν μπορείτε να σκοτώσετε... Τι φοβηθήκατε ρεμάλια;!!
- Μα αρχηγέ, δεν άκουγες πως γρύλιζαν τα σκατόζωα; Αυτό το ''τσαφ-τσουφ'' μας φόβισε και ανεβήκαμε στα δέντρα...
Το απογευματάκι, στο υπαίθριο σαλούν όλοι οι καουμπόηδες σκυθρωποί μαζί με τον αρχηγό άραξαν, όπως εγώ καλή ώρα, και παραγγέλνουν 5 μπύρες. 


Την ίδια στιγμή έρχεται και μια νεαρή καουμπόισσα και ζητάει ένα καυτό τσάι...
Ο μπάρμαν βάζει την τσαγιέρα να κάψει και ακούει την συζήτηση των αποτυχημένων καουμπόη...
- Τα κωλοβούβαλα!!! Τι τρώγανε μικρά και βγήκαν τόσο δυνατά..;
Μετά από λίγη ώρα η τσαγιέρα από το πολύ βράσιμο, άρχισε να βγάζει ατμούς και έκανε ''τσουφ-τσουφ''...
Όταν το άκουσαν οι καουμπόηδες αρπάζουν τα 6σφαιρα και γαζώνουν την τσαγιέρα. 
Όλοι έντρομοι, πέφτουν κάτω ενώ οι σφαίρες πέφτουν βροχή και η τσαγιέρα γίνεται σουρωτήρι...
Όταν σταματάει το πιστολίδι ο μπάρμαν τους λέει:
- Αν θέλετε φασαρίες να πάτε αλλού. Τι σας έφταιγε, ρε, η τσαγιέρα μου;
Και απαντά ο αρχηγός:
- Τι λες, ρε μαλάκα; Αν μεγαλώσει αυτό δεν σκοτώνεται με τίποτα...
κείμενο-ιδέα-επιμέλεια: Βάσω